Wat ik me altijd afvraag is hoe ik angst kan loslaten. Waarschijnlijk herkennen ontzettend veel mensen zichzelf hier ook in. Ik zat hier net een beetje over te brainstormen en aangezien ik er niet uitkom zet ik het voor jullie op de blog!

Bijna iedereen voelt weleens angst als hij/zij voor een grote groep moet spreken, voor het eerst in zijn/haar nieuwe klas komt om zich even voor te stellen. Je hebt dan angst om uitgelachen te worden, raar of dom over te komen.

Zelf heb ik een sociale fobie. Ik voel een sociale druk zodra er menen om me heen zijn. Angst om voor een klas te staan, angst om in een druk restaurant te gaan eten, angst om bij een nieuwe groep mensen toe te voegen.

Wanneer ik een restaurant in stap word ik zo angstig dat ik helemaal begin te trillen, krijg het warm en wil alleen nog maar naar buiten. Waarom? niet te zeggen, daar is geen directe aanleiding voor. In dit geval is de angst zo sterk dat ik zoveel mogelijk restaurants en etentjes vermijd. En als ik al een restaurant uitkies dan moet het daar zo goed als leeg zijn.

Ook heb ik een angst wanneer ik nieuwe mensen ontmoet maar in dit geval heb ik mezelf aangeleerd om te overcompenseren. En dat werkt! Zodra ik bij nieuwe mensen sta dan kan ik een knop omzetten die er voor zorgt dat ik durf te praten (bijna altijd, soms lukt het gewoon niet). Elke keer als ik bij nieuwe mensen stond dan zette ik een hele )zelfgemaakte’ positieve en zelfverzekerde houding op. Rechtop staan en mezelf voorstellen. Qua persoon ben ik erg geïnteresseerd in alles wat er op de wereld gebeurd en ook heel belangrijk, geïnteresseerd in andere mensen, in wat ze doen, wat ze denken en waarom ze dingen denken.
Dat is dus mijn manier om met deze sociale angst om te gaan. Dat lukte overigens een paar jaar geleden nog niet zo makkelijk, het is wel een kwestie van herhalen.

Helaas nog geen manier gevonden om met de andere voorbeelden iets te kunnen. Ik weet dat een druk restaurant inlopen en gaan eten ook een kwestie van DOEN is maar toch blijf ik dat vermijden.

Omdat ik dus een borderline persoonlijkheidsstoornis met PTSS heb ontwikkeld is het voor mij moeilijker om met bepaalde angsten om te gaan dan mensen die in principe geen persoonlijkheidsproblematiek hebben. Ik denk dat mensen zonder zo´n problematieken zich makkelijker over de angst heen zetten of het gewoon negeren op een bepaalde manier.

De angst om verlaten te worden is bijvoorbeeld extreem. Ben altijd bang dat mijn man, familie of vrienden iets overkomt. Ook ben ik erg bang dat mijn vriend me een keer zal verlaten. Verstandelijk weet ik dat hij dat niet zal doen maar qua gevoel is die angst vele malen sterker dan het verstand. Toch leer ik daar nu ook langzaam mee omgaan. Herken je dat, Vraag jezelf dan elke keer af, wanneer je een vervelende gedachte hebt, waarop je hebt gebaseerd dat iemand bij je weg zal gaan. Bij de meeste mensen is er dan helemaal geen aanleiding om verlaten te worden. Wanneer je dit vaak genoeg voor jezelf herhaalt en jezelf er bewust van maakt dat deze angst irreëel is, dan wordt de angst steeds minder en verdwijnt het steeds meer naar de achtergrond.

puzzle-head.com