Mensen met de borderline persoonlijkheidsstoornis lijden vaak ook aan suïcidale gedachten. In de meeste gevallen komen deze gedachten voor tussen de leeftijd van 20 tot 30 jaar. Borderliners die daadwerkelijk zelfmoord plegen zie je het meeste in de leeftijd van 30 tot 40 jaar oud.
De grootste reden hiervan zijn de constant optredende stemmingswisselingen.

Zelf heb ik, als borderline patiënt in het verleden, ook zo rond mijn 20e jaar, last gehad van suïcidale neigingen.
Nu ik me veel beter voel door de goede behandelingen die ik heb gehad, is dit gelukkig niet meer het geval.

Maar voor een, nog onbehandelde borderliner, kan het soms allemaal eventjes iets te veel worden. Constant zijn er wisselende en extreme gevoelens van liefde en haat, geluk en verdriet en onder andere door die emoties blijven relaties tussen familie en vrienden ook wisselvallig en oppervlakkig.

Negatief zelfbeeld
De meeste borderliners kunnen gevoelens van minderwaardigheid goed herkennen. In sommige gevallen is een sterk minderwaardigheidscomplex zelfs het geval.

Zelf herken ik dit ook. In de periode, net voordat ik besloot dat behandeling niet meer uit te stellen was, was mijn zelfvertrouwen op een heel laag niveau. Ik voelde me altijd dom bij andere huisgenootjes, op school durfde ik niet een spreekbeurt te houden uit angst om uitgelachen te worden en sociale dingen doen met vrienden deed ik alleen nog met alcohol op want dat was de enige manier om mijn zelfvertrouwen op top niveau te krijgen. Angst en onzekerheid kunnen je leven zo ontzettend vervelend maken en daarbij schaam je je daar ook nog voor, want waarom zou je je slecht moeten voelen?

Ja, ik heb verlatingsangst omdat mijn vader ons op jonge leeftijd heeft verlaten, ja, ik heb een lastige jeugd gehad omdat alcoholisme voor onze problemen stond in ons gezin en ja, ik ben een lange tijd seksueel misbruikt door een familielid en daarna uitgekotst door al mijn zogenaamde vrienden.
Maar op het moment dat je dit soort dingen gaat relativeren met andere problemen op de wereld dan stellen die van mij niks meer voor.

Relativeren
Ik vind het verschrikkelijk dat er kinderen op de wereld in de kinderprostitutie terecht komen omdat hun ouders hun verkopen of verhuren uit geldgebrek. Of kinderen die op jonge leeftijd een geweer in de hand gedrukt krijgen en op hun 8e al mensen moeten vermoorden, vrouwen die op brute wijze gemarteld worden omdat ze voor hun vrouwenrechten op willen komen. Na ja, zo kan ik nog veel voorbeelden opnoemen, laat staan alle andere oorlog en leed bij mensen en dieren op de hele wereld.

In de hele wereld ben ik maar 1 onbelangrijk individu als je het zo groots bekijkt en ook dat geeft, voor mij, nog meer gevoelens van tegenstrijd over mezelf.

Begrijp me niet verkeerd, nu ben ik juist erg blij dat ik hier in Nederland geboren ben en dat ik me op financieel gebied geen zorgen hoef te maken en dat ik niet elke dag bang hoef te zijn om in elkaar geslagen te worden. En dat we bevoorrecht zijn om onze dromen uit te laten komen door onze rijkdom.

Ik denk dat juist deze voorbeelden het nog moeilijker maken. Aan de ene kant voel je je rot omdat er mensen zijn die het vele malen moeilijker hebben dan jij en aan de andere kant ben je ook maar een klein mens met eigen gevoelens en gedachten die zich probeert te redden op deze grote planeet.

Muren en maskers
Daarbij maakt angst en onzekerheid in combinatie met de sociale druk het ook nog eens extra lastig om jezelf te zijn. Dat is in ieder geval hoe ik het ervaar.
Je schaamt je voor je eigen onzekerheid en voor wat je hebt meegemaakt dus je bouwt een grote muur om je heen en zet een stoer, lachend masker op zodat niemand ziet dat je ergens last van hebt. Zo’n masker en muur kunnen je goed helpen als je jonger bent, om je te beschermen tegen bijvoorbeeld het seksueel misbruik, de treiteringen op school, de agressie thuis maar na een aantal jaren, wanneer je uit je kleine wereld stapt en de grote wereld tegemoet gaat dan heb je dat masker nog steeds op en is die muur zo dik geworden dat je niet meer weet hoe je “m af moet zetten en af moet breken.

Je hele persoonlijkheid is verstoord en de enige manier om je staande te houden is onverschillig doen en jezelf verdoven met middelen. Want zodra je daarmee ophoudt dan komen gevoelens van angst en onzekerheid weer naar boven waar je niks mee aan kunt en die je niet wilt voelen.

Iedereen die zich herkent in bovenstaand verhaal raad ik toch ten sterkste aan om in therapie te gaan. Het zijn jouw eigen gedachten en die jouw wereld leiden en die jou alles laten ervaren hoe jij dat ervaart. En deze gedachten kunnen omgezet worden naar positievere gedachten en gevoelens zodat je je voor de rest van je leven wel kunt genieten van alle leuke dingen die het leven jou te te bieden hebben. Jij bent de baas over jezelf (al lijkt het alsof je nergens controle over hebt) dus waarom zelfmoord willen plegen als je ook de keus hebt om te genieten en de dingen te doen waar je van droomt? Ik zeg niet dat het makkelijk is en dat alles binnen een half jaar opgelost zal zijn. Het is wel een kwestie van wilskracht, doorzettingsvermogen en het vinden van de juiste therapeut die je kunt vertrouwen en waar je je goed bij voelt.

puzzle-head.com

“Zelfrespect is de sleutel tot succes dus maak je hart tegen onzekerheid en stress”
Def.p